Παναγιώτα - Γιόλα Μανωλάκου

Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα ποσοστά θανάτων μειόνονται επιτέλους και αυτό οφείλεται κατά πολύ στο ότι οι ασθενείς ζητούν βοήθεια νωρίτερα από ότι παλαιότερα.

Το μελάνωμα όπως και τα λιγότερο επιθετικά του ξαδέλφια, το βασικοκυτταρικό επιθηλίωμα και το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα είναι σχεδόν πάντα θεραπεύσιμο στα πρώιμα του στάδια.

Το μελάνωμα ξεκινάει από τα μελανινοκύτταρα, τα κύτταρα που παράγουν τη σκούρα προστατευτική ουσία που ονομάζεται μελανίνη. Το μαύρισμα από τον ήλιο οφείλεται στην έκκριση μελανίνης, η οποία γίνεται ακριβώς για να προστατευθεί το δέρμα από τον ήλιο. Στο μελάνωμα, τα κύτταρα συνεχίζουν και παράγουν μελανίνη και αυτό εξηγεί γιατί ο αυτός ο τύπος καρκίνου έχει διάφορες χρωματικές διαβαθμίσεις, από το ανοιχτό και σκούρο καφέ ως το μαύρο. Το μελανωμα έχει την τάση να εξαπλώνεται γρήγορα και έτσι επιβάλλεται να το αντιμετωπίσουμε το ταχύτερο δυνατόν.

Το μελάνωμα μπορεί να εξαφανιστεί ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση αλλά μπορεί επίσης να εμφανισθεί πάνω ή κοντά σε μια κρεατοελιά ή σε άλλο σκούρο σημείο του δέρματος. Για αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πού και πώς είναι οι ελιές στο σώμα μας, έτσι ώστε να παρατηρήσουμε οποιαδήποτε αλλαγή.

Η υπερβολική έκθεση στον ήλιο και ειδικότερα τα σοβαρά ηλιακά εγκαύματα στην παιδική και νεανική ηλικία, ιδιαίτερα για τα ανοιχτόχρωμα άτομα, είναι μια από τις κύριες αιτίες του μελανώματος. H κληρονομικότητα μπορεί επίσης να επιδρά.

Οι άτυποι σπίλοι, οι οποίοι συχνά είναι κληρονομικοί μπορεί να παίξουν το ρόλο δεικτών, δεδομένου ότι είναι κάπως αυξημένες οι πιθανότητες άτομα με τέτοιους σπίλους να εμφανίσουν μελάνωμα.

Το μελαχρινό αλλά και ακόμα και το μαύρο δέρμα δεν αποτελούν ασπίδα κατά του μελανώματος. Το μελάνωμα μπορεί να εμφανιστεί και στη μαύρη φυλή. Το μελάνωμα εμφανίζεται συνήθως στο πάνω μέρος της πλάτης σε άνδρες και γυναίκες, στο στήθος και στην κοιλιά στους άνδρες και στις κνήμες στις γυναίκες.Ανάμεσα στα προειδοποιητικά σημάδια είναι: κάποια αλλαγή στην επιφάνεια ενός σπίλου, όπως λέπια, έκκριση υγρού, αιμορραγία ή εμφάνιση κάποιου οζιδίου, επέκταση του χρώματος πέρα από τα όρια του σπίλου, αλλαγή στην αίσθηση όπως π.χ. κάποια φαγούρα ή πόνος ή ευαισθησία.